Mishimiaki raczej mało walczyli. Z tego, co pamiętam, to tylko ich biały czarodziej w Rekinie strzelał od czasu do czasu. (Raz pojawił się killer Tosiek, ale zginął w walce z Alakhaiem, za co i tak nie dostałem punktów, bo Skoq zagrał Oszustwo!). PZ-ty dostawali głównie za wychodzenie na stół i kłanianie się cesarzowi tudzież za Solidarity i za bycie dziećmi szczęścia. Ale jakby nie patrzeć, misje i celny strzał miną wystarczyły do wygrania pierwszej gry. Brawo, Crane-san
Było trochę walki, ale nie pamiętam emocjonujących pojedynków. Ja nastawiłem się na pryskanie kwasem (ale albo nie miałem dość punktów, albo nie miałem kim i Alek - wcale nie chiński, a japoński! - musiał odwalać brudną robotę), Crane zbijał punkty na misjach i Dzieciach. Kilka razy poleciała Śmiertelna rana, ze dwa razy Powiew wątpliwości wyczyścił ręce trzem graczom. Chyba najbardziej i najuczciwiej z nas wszystkich chciał walczyć Marcino, miał mocny Bauhaus i wyznawców Ilian. Skoq walczył głównie proroctwami i bardzo chciał grać w otwarte karty. W drugiej grze przyniosło to bardzo dobre efekty, tak że gratulacje, Skoq
